συμπαρατροχάζω

Α

συμπαρατρέχω* («τοῑς ζεύξεσι συνανέστρεφε καί συμπαρετρόχαζεν», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + παρατροχάζω, μτγν. ποιητ. τ. τού παρατρέχω «τρέχω κοντά»].